تحلیل دور ه های زمانی گفتمان انقلاب اسلامی با تکیه بر رهبری امام خمینی(س)

درصورت یکه گفتمان را منظوم های معنایی تصور کنیم که حول یک دال مرکزی ساما نیافته و تحت تأثیر زمان و مکان قرار دارد؛ تحلیل این گفتمان در باز ههای زمانی مختلف اهمیت م ییابد؛ چراکه اصولاً گفتما نها ابدی و آرمانی نیستند و از ابتدا تاریخی و زمانمند هستند. لذا تمیز بهتر باز ههای زمانی و گسس تهای احتمالی، کمک شایانی در تحلیل گفتمان انقلاب م یکند. این تمایزات زمانی، ضمن بیان تفاو تهای گفتمانی، سبب اثبات وجود سوژ ههای متفاوتی نیز م یشوند؛ که متعاقب آن چیستی فضای سیاسی و عملکرد رهبران را تشریح م یکنند. هدف از این پژوهش شرح جایگاه امام ب ه عنوان رهبر دائمی انقلاب در تمام باز ههای زمانی، بر اساس مفهوم سوژه است. در این پژوهش نویسندگان ضمن تمیز سه بازه زمانی مختلف )از سا لهای بعد 56 تا پیش از ارائه پی شنویس قانون اساسی، زمان نگارش و تصویب قانون اساسی، و دوران بعد از تصویب نهایی قانون( معتقدند که جایگاه امام بر اساس میزان نوآوری و خلاقیت در ارائه گفتمان که لازمه سوژه خلاق و بنیانگذار است و همچنین اسارت سوژه کارگزار در جبر ساختا رهای پیشین، ب هطور متناوب از سوژه کارگزار به بنیانگذار و مجدداً به سوژه کارگزار تغییر م یکند. این نگرش ضمن تشریح فرآیند انقلاب، بر مسیر دموکراتیک انقلاب ایران و عملکرد امام بر اساس اصول دموکراسی تأکید م یکند.